آنگاه... صداي گريه يک مرد... ميفهمي؟!.. يک مرد!.. اوج ميگيرد..
اين السبيل بعد السبيل... فرياد ميزند.. که حسين.. تو که خود.. راهي... چاره از تو گرفته اند؟!...

بقيه اش را ديگر.. نميبينم... گمانم که آقا.. از حال رفته است.. دعايش کنيم.. طاقت بياورد..